|
მელია და მამალი |
|
რა ა−ვი და−რი დგე−ბა−ო,
ეს ჩვე−ნი წუწ−კი მე−ლი−ა,
სა−ომ−რად ემ−ზა−დე−ბა−ო!
წა−ვიდა იქ მი−ცუნ−ცულ−და,
სა−დაც მა−მა−ლი ჯდე−ბა−ო:
- პა−ტა−რა ხორ−ცი მი−ბო−ძე,
მე−ლას გზა გა−ევ−ლე−ბა−ო.
- შენ ჩემს ხორცს რო−გორ შე−ირ−გებ,
ყელს ძვა−ლი დაგადგე−ბა−ო.
ჩემს პატ−რონს კარ−გი თო−ფი აქვს,
მე−ხი−ვით გა−ვარ−დე−ბა−ო!
- მეც კარ−გად ვიც−ნობ შენს პატ−რონს,
უყ−ვარს მუ−ცელ−ზე გდე−ბა−ო,
თო−ფი კა−ჩხას უ−კი−დი−ა,
ჩახ−მა−ხი უჟანგდე−ბა−ო,
თუნდ მუ−გუ−ზა−ლი და−ა−დოს,
მა−ინც არგა−ვარ−დე−ბა−ო.
ხალხური
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ქეთევან ჯანგავაძე
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
