|
კაკლის ხე მთაწმინდაზე |
|
ღა−მის წყვდი−ად−ში ი−სე მწარ−დე−ბი.
ცი−ვი−ა გუ−ლი? არ შე−უყ−ვარ−დი?
ა−რა−ფე−რი−ა, შე−უყ−ვარ−დე−ბი.
თით−ქო რა−ი−მეს ნიშ−ნავს, რომ ბნე−ლი
ღა−მით ი−მა−ვე მე−გო−ბარს ე−ლი,
ა−რა−ფე−რი−ა, ა−რა−ფე−რი−ა -
მო−ვა სხვა უფ−რო დაუძლევე−ლი.
წარ−სულ−ზე ოხვ−რას რისთ−ვის უნ−დე−ბა
ყოვე−ლი დღე და შებინდბუნ−დე−ბა?
თით−ქო ბერ−დე−ბი? ა−რა−ფე−რი−ა!
ა−თა−სი წლი−საც არ დაბერ−დე−ბი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1916
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
