ჰე, მამულო!

ჰე, მა−მუ−ლო! გრძნო−ბა შე−ნი მოვ−ლი−სა
მა−რადყ−ვე−ლა ჩვენ−თა−გა−ნის ვა−ლი−ა.
სა−ნამ გმირ−მა შენთ−ვის სუ−ლი და−ლი−ა,
სთქვა: “სამ−შობ−ლო, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!”

არ−მო−ში−შარს ქა−რი−სა და თოვ−ლი−სა,
ყო−ველ ჩვენ−განს ურ−ყევ მოზ−ნად ექ−ნე−ბა
მხო−ლოდ შენთ−ვის თავ−და−დე−ბის შეგ−ნე−ბა:
მა−მულს გუ−ლი, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!

მზე−ჩაჰქ−რე−ბა ყვე−ლა სისხ−ლისმ−წოვ−ლი−სა,
მზე ა−მო−ვა ყვე−ლა და−ჩაგ−რუ−ლი−სა,
წამ−ლად იქ−ნას ყო−ველ დაჭ−რილ გუ−ლისა:
გა−მარჯ−ვე−ბა, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!

დე, ბრ−წყი−ნავ−დეს დრო−შად თვი−თე−უ−ლი−სა
სა−ქართ−ვე−ლოს მკერ−დი ორ−დე−ნო−სა−ნი,
მი−სი მი−წა, მი−სი მზე სხი−ვო−სა−ნი,
ის გვიყ−ვარ−დეს, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!
გალაკტიონ ტაბიძე 1941

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.