ნუგეში

ა−რის დღეს ჩემთ−ვის ნა−ზი ნუ−გე−ში,
ვი−ყო უმშ−ვი−დეს წარ−სუ−ლის მტე−რი:
შე−ვი−დე უ−ცხო სიმ−სუ−ბუ−ქე−ში,
გა−მომყ−ვეს ლურ−ჯა ცხე−ნე−ბის მტვე−რი.

ვი−ცი, ეს მხო−ლოდ ი−სე იქ−ნე−ბა,
რო−გორც ყო−ფი−ლა ო−დეს−მე ღა−მით:
დათვ−ლა ნა−ბი−ჯის და და−მიზ−ნე−ბა,
ნის−ლი−ან ა−მინდს, ნის−ლი−ან ა−მინდს!

მაგ−რამ ნაც−ნო−ბი ზმა−ნე−ბა ბრო−ლის
მო−ვა: სა−ლა−მი თა−ნამგრძ−ნობ თვა−ლებს!
მას მო−ი−ზი−დავს ხმო−ბა გას−რო−ლის
და შე−ჩე−რე−ბას მე და−მა−ვა−ლებს.

ვი−ცი: პო−ე−ტის გა−ტე−ხილ სა−ხელს
ბრბო არ და−ინ−დობს გა−სა−თე−ლა−ვად,
მაგ−რამ შე−ნი მზე სიბ−ნე−ლეს გა−ხევს
და და−ად−გე−ბა შუბლს ნა−თე−ლი−ვით.
გალაკტიონ ტაბიძე 1916

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.