დგება შემოდგომა

გუ−გუ−ნებს ა−ლი მხი−ა−რულ ბუხ−რის,
მა−ფიქ−რებს ა−ლი და ვწვავ წე−რი−ლებს,
კი−დევ ე−დე−ბა გე−დე−ბი მწუხ−რის
გე−დებს ცე−ცხლის−კენ გა−და−ღე−რი−ლებს.

რაც უფ−რო შორს ხარ, ძვირ−ფა−სო დრო−ო.
უფ−რო სავ−სე−ა გზა ამ გე−დე−ბით,
და სიყ−ვა−რუ−ლი, ვით ვა−ტერ−ლო−ო,
მო−ფე−ნი−ლი−ა ამ ი−მე−დე−ბით.

სხვა მხა−რე−ე−ბი უხ−სო−ვარ ხნი−დან
მაწ−ვა−ლებს, მათ−რობს და მე−ფე−რე−ბა.
თვით სა−მა−რემ−დე მათ ლანდს მი−ვი−ტან,
რად−გან ვერ ვპო−ვე ბედ−ნი−ე−რე−ბა.

სულ ერ−თი ა−რის: ღვი−ნით, ან ქა−ლით,
ან ყვა−ვი−ლე−ბით - გაქრ−ნენ ვნე−ბე−ბი.
შუბლ−ზე გად−ვის−ვამ ხე−ლებს კანკა−ლით,
რომ გა−ი−ფან−ტონ მო−გო−ნე−ბე−ბი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1920

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.