|
ლილე |
|
დი−დე−ბა შენ−და, ზე−ცი−ე−რო!
ოქ−რო−სი გიდ−გას სრა-სასახლე,
გარს აკ−რავს ოქ−როს გა−ლა−ვა−ნი,
გა−ლავ−ნის ძი−რას ირ−მე−ბი−ა,
ქიმ-ქონგურებზე შე−ვარდ−ნე−ბი.
შენს საღმრ−თო ხა−რებს, მე−უ−ფე−ო,
რქე−ბი ად−გათ - რქე−ბი ოქ−რო−სი,
ი−ა−ლა−ღებ−ზე ბუღ−რა−ო−ბენ,
ირ−ყე−ვი−ან დი−დი ქე−დე−ბი.
ნე−ბი−ე−რი შე−ნი ვერ−ძე−ბი
რქე−ბით ერთ−მა−ნეთს ა−წყდე−ბი−ან,
მთა−თა იმსხვ−რე−ვა ხერ−ხე−მა−ლი,
ქა−ნა−ო−ბენ მძი−მე ბურ−ჯე−ბი.
ლი−ლე−ვო−და, დი−დე−ბა შენ−და,
ბნე−ლი ახ−ლოს ვერ გე−კა−რე−ბა,
ზღვა−სა და ხმელ−ზე და−გიყ−რი−ა
მო−ელ−ვა−რე სამ−კა−უ−ლე−ბი.
ლი−ლე−ვო−და, დი−დე−ბა შენ−და,
დი−დე−ბა შენ−და, ზე−ცი−ე−რო!
ხალხური
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
