|
იჩახჩახე ჩიჩილაკო |
|
და ფიჭ−ვის ხეს სურ−ნელს აკ−მევს.
ზედ კი ბე−ბო ნელა-ნელა
ჰკი−დებს ვაშ−ლებს, ვერ−ცხლის კაკ−ლებს,
კან−ფე−ტებს და მან−და−რი−ნებს,
ჩურ−ჩხე−ლებს და ჩი−რის ასხ−მას
და თან უხს−ნის შვი−ლიშ−ვი−ლებს:
- ჩე−მო ი−რა, ლი−ლი, ას−მათ,
ეს ქარ−თუ−ლი ნაძ−ვის ხე−ა,
პა−პათქ−ვე−ნის ნა−ხე−ლა−ვი,
ალ−ბათ, მიხვ−დით, რად გეწ−ვი−ათ -
რომ ა−გივ−სოთ კალ−თა ხვა−ვით.
- რა ჰქვი−ა−ო? - თქვა ი−რაკლიმ.
- რა ჰქვი−ა და... ჩი−ჩი−ლა−კი! -
და სა−მი−ვემ ლა−მაზ სტუ−მარს
მი−უმ−ღე−რა ტა−შის დაკვ−რით:
- ვი−ცით, ვი−ცით, ჩი−ჩი−ლა−კო,
ამ ა−ხალ წელს რისთ−ვის ამ−კობ,
გსურს პა−ტა−რებს საა−ხალწლო
სი−ხა−რუ−ლი არ მოგ−ვაკ−ლო!
გა−გი−მარ−ჯოს, ჩი−ჩი−ლა−კო!
ი−ჩახ−ჩა−ხე, ჩი−ჩი−ლა−კო!
გივი ჭიჭინაძე
|
საახალწლო ლექსები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
