|
ნუგეში |
|
შვი−ლიშვი−ლი კი - ერ−თი.
ბე−ბი−ა ამ−ბობს - ჩემს ბედ−ში
არ უ−რე−ვი−ა ღმერ−თი.
ჩემს შვი−ლებს ღმერ−თი ა−რა სწამთ?
რო−გორ გავ−ჩუმ−დე, რო−გორ?
ხუთ შვილ−ზე ერ−თი ბა−დი−ში
და მე−რე, ი−სიც გო−გო?
- ნუ გე−ში−ნი−ა, ბე−ბი−ა,
რომ გა−ვიზრ−დე−ბი, მა−შინ
იმ−დენ შვი−ლიშვილს გი−ყი−დი
ვერ და−ა−ტი−ო სახლ−ში.
ა−სი სათ−ვა−ლე გექ−ნე−ბა,
ჩე−მო ბე−ბი−ა ოლ−ღა,
ა−სი კა−ბა და თავ−შა−ლი,
ა−სი ქუ−დი და ქოლ−გა.
შენ ო−ღონდ კარ−გად ი−ყა−ვი,
ნუ უ−ჯავრ−დე−ბი მა−მას,
და ჩირ−საც თუ არ მოგ−ვაკ−ლებ,
ჩვენც არ მო−გაკ−ლებთ ჭა−მას.
ნოდარ დუმბაძე
|
ლექსები ოჯახის წევრებზე, გულუბრყვილო პატარები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
