|
საათი |
|
ი−ძა−ხის
და კე−დელ−ზე ჰკი−დი−ა,
დღე და ღა−მე ის−რე−ბი
მი−დი−ან და მი−დი−ან......
მო−ვა დე−და, შე−ხე−დავს:
- ა−ბა, ჩე−მო ო−თა−რი,
ცხრა სა−ა−თი გამხ−და−რა,
შე−ნი ძი−ლის დრო ა−რის!
და ყვე−ლა−ნი მტო−ვე−ბენ,
ჩემთ−ვის ა−რა სცა−ლი−ათ.
მე რომ დე−და მა−ძი−ნებს,
სულ სა−ა−თის ბრა−ლი−ა.
ნოდარ დუმბაძე
|
გულუბრყვილო პატარები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
