|
ამინ! |
|
წუ−თი-წუთზე
წაბრ−ძან−დე−ბა ძვე−ლი
და შე−მოდ−გამს კა−რის ზღურბლ−ზე
ფეხს ა−ხა−ლი წე−ლი...
ბედ−ნი−ე−რი ყო−ფი−ლი−ყოს
ის წუ−თი და წა−მი,
სი−ხა−რუ−ლი დაჰ−ყო−ლო−დეს
ა−მინ!
ა−მინ!
ა−მინ!
აგვ−სე−ბო−დეს სა−სუნ−სუ−ლო
უხ−ვი სა−სუს−ნა−ვით,
გველ−ხი−ნოს და გვე−ჭიკ−ჭი−კოს
ა−მინ!
ა−მინ!
ა−მინ!
ქრის−ტე−შო−ბას და−გი−ლო−ცავთ,
და−ეს−წა−რით მრა−ვალს,
გი−დღეგრ−ძე−ლებთ მა−მულს, კე−რას,
გენს და შთა−მო−მა−ვალს!
ა−თი მცნე−ბა ი−ყოს ჩვე−ნი
საწყის-დასაბამი,
ღვთისმ−შო−ბე−ლი
გვმფარ−ვე−ლობ−დეს,
ა−მინ!
ა−მინ!
ა−მინ!...
ლია კობალაძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
