|
სიბერე |
|
(ძველ მე−გობ−რებ−საც ვამჩ−ნევ მე ღა−ლატს),
თუმ−ცა მე მას−თან მიყ−ვარ−და შებ−მა_
ეხ−ლა რა ვუ−ყო სპლინს,უხმო ჯა−ლათს!
ეჰა,მე ვამბობ,სად შე−მიძ−ლი−ა
ვებრ−ძო−ლო ქალ−თა წყევლას_სიბერეს?
ჭვი−მე−ბი წვი−მებს სი−ცი−ლით ცვლი−ან
და შლი−ან შემკრ−თალ სუ−რა−თის ფე−რებს.
გალაკტიონ ტაბიძე 1914
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
