ომი საქართველოს თავად-აზნაურ-გლეხთა პირისპირ დაღისტნისა და ჩეჩნელთა, წელსა 1844-ს

მძღვა−ნე−ლო−ბა−სა ქვე−შე ღუ−ბერ−ნი−ის მარშ−ლის,
თა−ვა−დის დი−მიტ−რი თა−მა−ზის ძის ორ−ბე−ლი−ა−ნი−სა

ძრწო−დე, კავ−კა−სო! ახ−ლო არს დღე შე−ნის აღ−სას−რუ−ლი−სა,
შეთქ−მუ−ლან შენ−ზედ ერთ−პი−რად ძე−ნი ქართ−ლი−სა სრუ−ლი−სა,
ა−ღე−ბად შენ−გან სისხ−ლი−სა, უბ−რა−ლოდ დაქ−ცე−უ−ლი−სა,
და აღ−მორთ−მე−ვად უ−წყა−ლოდ შენს შო−რის ბო−როტ სუ−ლი−სა!

ქართ−ლით−გან მო−ვალს მა−რა−დის მა−მუ−ლის მო−ნა ლაშ−ქა−რი,
წინ ე−რის−თა−ვი მო−უძღ−ვის, მი−წა−სა გა−აქვს ზან−ზა−რი!
კავ−კა−სო, ქართ−ლოსს საფ−ლავ−ზედ ა−რი−ან გა−ფი−ცე−ბულ−ნი,
და მათ წინ ვერ−ღა და−უდგ−ნენ ვერც შენ−ნი პირ−ველ რჩე−ულ−ნი!

სომ−ხი−თით მოს−ჭექს სა−სარდ−ლო, ძვე−ლად−გან სა−ხელ−განთქ−მუ−ლი,
მის შო−რის ბრუ−ნავს ცხო−ვე−ლად და−ვით სარდ−რი−სა კვლავ სუ−ლი!
ჰე, და−ღისტ−ნელ−ნო, სომ−ხი−თის კე−დელ−ნი, თქვენ−გან ნგრე−ულ−ნი,
მის ძე−თა თქვე−ნის თა−ვე−ბით ყონ ახ−ლად აღ−შე−ნე−ბულ−ნი!

კავ−კა−სო, ა−ჰა კახ−ნი−ცა შენ−ზედ გუ−ლამღვ−რე−უ−ლე−ბი,
მე−ფის ი−რაკ−ლის გაწრთვ−ნილ−ნი, გმი−რე−ბად და−სა−ხუ−ლე−ბი!
ნუ ჰგო−ნებ, აღ−ხო−ცი−ლიყვ−ნენ მათ შო−რის ძველ−ნი მა−მაც−ნი:
ყო−ველ−სა დაშ−თა შვი−ლე−ბი, საშ−ვი−ლიშ−ვი−ლოდ ვაჟ−კაც−ნი!

ნა−უნჯ−ნი ყმა−ნიც მე−ფისა, თუ−შე−ბი მო−უ−ღა−ლავ−ნი,
სდევ−ნი−ან მტერ−თა მძვინ−ვა−რედ, ვით მგელ−ნი, ცხვარ−თა მლა−ლავ−ნი!
თქვე−ნი ჭი−რი−მე, თუ−შე−ბო, ბი−ჭო−ბა თქვე−ნი ქე−ბუ−ლა,
მახ−ვი−ლი თქვე−ნი მა−რა−დის და−ღისტ−ნელთ ქედ−ზედ ლე−სუ−ლა!

ამ გმი−რულს ჯარ−სა ერ−თობ−რივ ჰყავს ღირ−სი წი−ნამძ−ღო−მე−ლი;
მან თა−ვი დასდ−ვა სპა−თათ−ვის, სა−ხე−ლი−თა ქმნა სა−ხე−ლი,
და სა−კად−რი−სად გვა−რი−სა გა−მოჩნ−და ნამდ−ვილ ქართ−ვე−ლად:
მტერთ სი−ხა−რუ−ლით შე−ებ−მის მჭვრე−ტელ−თა სა−ოც−ნე−ბე−ლად!

კავ−კა−სო, ძრწო−დე! შე−ირ−ყა ჩე−ჩე−ნიც და−სამ−ხო−ბე−ლი!
ვის ა−რა ა−ღე−ტა−ცე−ბის სუ−ლი ამ ამბ−ვის მცნო−ბე−ლი?
ჰე, ძმა−ნო, ნუ თუ არ გეს−მით მე−ფის ი−რაკ−ლის ხმა მაღ−ლით?
გიხ−მობთ: ”ქართ−ველ−ნო, ჰე, შა−ბაშ! კურ−თხე−ვა თქვენ−და ზე მადლით!”

ძმა−ნო, თქვენ ჰქმე−ნით საქ−მე−ნი, ღირს−ნი თქვენ−თა წი−ნა−პარ−თა!
მე−ფე−სა თა−ვი შეს−წი−რეთ, ვაგ−ლა−ხი ე−ცით წარ−მართ−თა!
აჩრ−დილ−ნი ჩვენ−თა მა−მა−თა იშ−ვე−ბენ სა−ი−ქი−ო−სა,
და გი−კურ−თხე−ბენ სა−ხელ−სა, მო−მა−ვალთ მო−სალ−ხი−ნო−სა!
ნიკოლოზ ბარათაშვილი 23 სექტემბერი, 1844 წ.

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.