|
ბრიყვი ბიჭი - იანეკი |
|
მის−ხა−ლი ჭკუ−ა არ ჰქონ−და,
სულ კი−სერ−მო−ღე−რე−ბუ−ლი
უ−მი−სა−მარ−თოდ დაჰქ−რო−და.
ჭი−დან საც−რით წყალს „იღებდა“
გაშ−ტე−რე−ბუ−ლი თვა−ლე−ბით
და მჭე−დელს ე−ვედ−რე−ბო−და
კა−ტის და−ჭედ−ვას ნა−ლე−ბით.
კო−ღოს ნა−ჯა−ხით დას−დევ−და
და მკლა−ვი ჰქონ−და მა−გა−რი,
დიდ ტყე−ში შე−შა შეჰქონ−და
და სახლ−ში კი−დევ - ნა−გა−ვი.
ზამ−თარ−ში ყი−ნუ−ლი−სა−გან
სახლს ა−შე−ნებ−და პა−ტა−რას,
თა−ნაც ამ−ბობ−და: „ზა−ფხულ−ში
ა−ჯო−ბებს ყვე−ლა აგარაკს“.
პა−პა−ნა−ქე−ბა სი−ცხე−ში
მაღ−ლა მზეს სულს უ−ბე−რავ−და,
თევ−ზებ−თან მი−აქ−რო−ლებ−და
ღვი−ნით ავ−სე−ბულ ხე−ლა−დას.
ჯა−ფის−გან დაღ−ლილ ცხე−ნებ−თან
სკა−მი მიჰქონ−და ში−ნი−დან;
და წაბ−ლა ძრო−ხას კაზ−მავ−და
მო−ვერ−ცხლილ უ−ნა−გი−რი−თა.
თუმ−ნი−ანს ცვლი−და ა−ბაზ−ში,
ბევ−რიც აღ−მოჩნ−და „მსურველი“;
მოკ−ლედ რომ მოვჭ−რათ, ბი−ჭუ−ნა
ი−ყო ბრიყ−ვი და სუ−ლე−ლი.
იულან ტუვიმი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
