ნე−ტავ რა−ტომ მე−ძა−ხი−ან
გა−იძ−ვე−რა მე−ლი−ას?!
ჩე−მი ქე−ბა ერთ ლექს−შიც კი
რად არ გა−მო−ე−რი−ა?!

ნე−ტავ, ყვე−ლა მე−ლა−კუ−და
ცბი−ე−რი რომ ჰგო−ნი−ათ,
ჩვენ−გან ნათქ−ვა−მი ტყუ−ი−ლი
რო−დის გა−უ−გო−ნი−ათ?!

მუ−რი−ას რა ე−ნაღვ−ლე−ბა,
თავს პატ−რო−ნი ევ−ლე−ბა,
ჩემს შიმ−შილს კი სხვი−სი ხე−ლით
სუ−ლაც არ მოევ−ლე−ბა.

ჩი−ტე−ბის და ქათ−მის დევ−ნა
ჩე−მი მოდგ−მის ვა−ლი−ა,
ბა−ლახს რომ ვერ გე−ახ−ლე−ბით
გა−ნა ჩე−მი ბრა−ლი−ა?!!