არც ფიქრ−ში, არც სიზ−მარ−ში,
ცხად−ში ვნა−ხე, ნა−ქე−ბი-
წვრილ−ფე−ხე−ბა, ფურ−თხი−ა,
ძი−ა ა−ლის აქ−ლე−მი.
ღრი−ან−ცე−ლით მოს−დევდ−ნენ
მი−ხო, კო−კა, რო−ზაც კი,
შო−რი−ახ−ლო კუნტ−რუ−შით
მოჰყ−ვე−ბო−და კო−ზა−კი.
მძი−მე ტვირ−თი მოჰ−ქონ−და
ზურ−გით ამ მჭლე გო−ლი−ათს,
და−ვუთ−ვა−ლე: რა ერ−თი,
ო−რი კუ−ზი ჰქო−ნი−ა.
ტვირთს რო−გორც კი ჩა−მოც−ლის,
(ვმხი−ა−რუ−ლობთ, ვსე−ი−რობთ.)
ძი−ა ა−ლიმ აქ−ლე−მით
უნ−და გაგ−ვა−სე−ირ−ნოს.