ბე−ბი−ას ჰყავს დი−დი ძაღ−ლი,
მგელს ჰგავს, ა−რაბ−რა−ზი−ანს,
სიგრ−ძით ო−რი ჩემ−ხე−ლა და
ძა−ლი−ან ლა−მა−ზი−ა.

პა−ტა−რა კი ა−ღარ ა−რის -
მა−ლე მა−მა გახ−დე−ბა,
თა−მა−ში კი ი−სე უყ−ვარს,
მაქ−ცევს, ზედ რომ მახ−ტე−ბა!

რა−საც მე ვჭამ - მა−საც უნ−და,
თო−ჯი−ნე−ბით ერ−თო−ბა,
თუ ხელთ იგ−დო, თმას ა−წიწკ−ნის,
აბ−რა−ზე−ბენ, ე−ტყო−ბა.

ცდი−ლობს, დაჯ−დეს, სა−დაც სად−მე
ჩვე−ნი და−საჯ−დო−მი−ა.
ძაღ−ლი რო−ა, კი არ ი−ცის -
თა−ვი ბავშ−ვი ჰგო−ნი−ა!