|
შემოდგომა |
|
უ−ხა−რი−ა შე−მოდ−გო−მა
ყვე−ლას, დიდს თუ პა−ტა−რას,
ი−მი−ტომ, რომ კაკ−ლებს ბერ−ტყენ,
ა−დუ−ღე−ბენ თა−თა−რას.
ი−მი−ტომ, რომ ვე−ნახს კრე−ფენ,
ქვევ−რებს რე−ცხენ ღი−პი−ანს;
ი−მი−ტომ, რომ რაც ხი−ლი−ა,
ყვე−ლა ხი−ლი მწი−ფე−ა!
უ−ხა−რი−ა შე−მოდ−გო−მა
ყვე−ლას ა−სე ძა−ლი−ან,
ი−მი−ტომ, რომ სავ−სე−ა
ბე−ღე−ლი და ნა−ლი−ა.
ი−მი−ტომ, რომ სავ−სე−ა
კა−ლა−თი და გო−დო−რი,
ი−მი−ტომ, რომ ი−რე−ვა
ცა−ში ოქ−როს ფო−თო−ლი...
მურმან ლებანიძე
|
ლექსები გაზაფხულზე, გულუბრყვილო პატარები, ლექსები ბუნებაზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
