|
საჩუქარი |
|
დამაბნი−ა ღი−ლი−ცა,
ჩე−მი ფე−რიც ისეთი−ა,
რო−გორც მოწ−მენ−დი−ლი ცა.
თითო-თითოდ მაგ−რო−ვე−ბენ
და შემკ−რა−ვენ კო−ნე−ბად,
სა−ჩუ−ქა−რი ჩე−მისთანა
ვის არ მო−ე−წო−ნე−ბა.
მა−ში−ნათ−ვე გა−ვიღ−ვი−ძე,
მზის სხი−ვებს, რომ ვე−ღირ−სე,
სი−ხა−რუ−ლით მო−გი−ლო−ცავთ
რვა მარტ−სა და დე−დის დღეს.
ლუარა ჭანტურია
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
