|
დედა |
|
შე−ნი ჩა−ხუ−ტე−ბა ყვე−ლა−ზე ტკბი−ლი−ა,
არ მიყ−ვარს, რო−ცა ვერ გხე−დავ,
შე−ნი გუ−ლისტ−კე−ნაც თით−ქოს ად−ვი−ლი−ა,
მინ−და მო−მე−ფე−რო დე−და.
დღე−და−ღამ ფუს−ფუ−სებ, დღე−და−ღამ მხარს მი−ჭერ,
რო−გორ არ იღ−ლე−ბი ნე−ტა,
დარდ−სა და სა−ფიქ−რალს ახ−ლოს არ მა−კა−რებ,
ჩე−მო საყ−ვა−რე−ლო დე−და.
რაც მე−ტი დრო გა−დის, სულ უფ−რო მჭირ−დე−ბი,
სულ უფ−რო მე−ტად და მე−ტად,
შე−ნი ჩა−ხუ−ტე−ბა ყვე−ლა−ზე ტკბი−ლი−ა,
მინ−და დიდ−ხანს მყავ−დე, დე−და.
ნატალია ნადირაშვილი
|
ლექსები დედაზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
