ქეთევან

ზვირ−თე−ბი მო−დუ−დუ−ნე−ბენ,
ჭა−ლე−ბი ბუჩქ−ნა−რე−ო−ბენ,
ხშირ−ნი ლა−მაზ−თა კი−დე−თა
მჩქეფ−რად მდი−ნა−რის ქსნი−სა−თა.

მიმქრ−ქა−ლე−ბუ−ლი მთო−ვა−რე მო−წყე−ნით ჰნა−თობს მუნ ქალ−სა;
მდი−ნა−რის პირ−ზედ ზის ი−გი, ხელ−თა ჩონ−გუ−რის მ−პყრო−ბე−ლი;
გიშ−რი−სა თმა−ნი ნა−შალ−ნი ჰშვე−ნი−ან სპე−ტაკს საც−მელ−სა,
და დამ−ღერს ი−გი საკვ−და−ვად, ცხა−რე−თა ცრემლ−თა მდე−ნე−ლი:

“ავ-ენანნო, ო−დეს დას−ცხრეთ,
მო−ას−ვე−ნოთ ეზ−დენ სუ−ლი?
რა გარ−გოთ, რომ შე−ი−შუ−რეთ
უ−ბი−წო−ო სიყ−ვა−რუ−ლი?”

“გუ−ლის-სწორო, ერ−თის ცი−ლით
აგ−რე რო−გორ შე−იც−ვა−ლე,
რო−მე ტრფო−ბა ჩვე−ნი ამ ხნით
მას აგ−რე მსწრაფლ ა−ნაც−ვა−ლე?”

“თუ ვერ მცნობ−დი, რად მე−ტყო−დი:
მე შე−ნი ვარ სა−უ−კუ−ნოდ?
სიყ−მაწ−ვი−ლეს რად მილ−ხენ−დი,
თუ მოჰკ−ლავ−დი ა−სე უდ−როდ?”

“რად შე−მი−პყარ მე გლახ გუ−ლი,
უ−მან−კო და უზ−რუნ−ვე−ლი?
რად და−მიჭკ−ნე მე ყვა−ვი−ლი
ყმაწ−ვი−ლო−ბის, ჯერ უშ−ლე−ლი?”

“ეს ნუ−გეშს მცემს, საყ−ვა−რე−ლო,
რო−მე ა−რის სხვა სო−ფე−ლი;
ო−დეს სცნა, რომ ვარ უბ−რა−ლო,
მო−ვედ, მო−ვედ, მუნ მო−გე−ლი!”

სდუმ−და - და მე−ცა ვი−ცა−ნი
ქე−თე−ვან ჰა−ე−რო−ვა−ნი,
ქე−თე−ვან, ნა−ქე−ბი გუ−ლით,
ნა−ქე−ბი მშვე−ნი−ე−რე−ბით!

ნე−ტა რა ქარ−მან და−აზ−რო მი−სის სი−ცო−ცხლის ყვა−ვი−ლი?
მეც ა−მა−ტი−რა მის მხვედრ−მან, მაგ−რამ ვერ ვე−ცი ნუ−გე−ში:
ქე−თე−ვან შუ−ა ქსან−ში−ა მა−რად შე−ერ−თო ღელ−ვი−ლი;
მხო−ლოდ ის−მო−და სა−ხე−ლი ამილბა−რისა ზვირ−თებ−ში!

ნიკოლოზ ბარათაშვილი 1835 წ.

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.