წია-წია, მზის გულ−ზე
გა−მო−ვე−დით ხა−ლი−სით,
რა−ხა−ნი−ა ე−ზო−ში
ჩვე−ნი ხმე−ბი გა−ის−მის.

წია-წია, დავქ−რი−ვართ,
სა−კენკს ვკენ−კავთ,
ვწივ−წი−ვებთ.
გვი−ხა−რი−ა სიმ−ღე−რა,
გულყ−ვი−თე−ლა წი−წი−ლებს.

ვე−ღარც ქო−რი გვა−ში−ნებს,
ვერც ზღაპ−რე−ბის მე−ლი−ა.
და−რა−ჯად გვყავს მუ−რი−ა,
ჩვე−ნი ე−ზოს მცვე−ლი−ა.