|
რუსთველის სურათზე |
|
დი−დე−ბა ერ−სა შენს მშო−ბელს!
და ძეგ−ლად სა−მა−რა−დი−სოდ
ნე−ტარხ−სე−ნე−ბა ამ სო−ფელს!..
შენ ნიშ−ნად უკვ−და−ვე−ბი−სა
ერს მოვ−ლე−ნი−ხარ გან−გე−ბით,
ვით ცი−სარ−ტყე−ლა წარღვ−ნი−სა -
უც−ნა−უ−რი−სა ჰან−გე−ბით.
სულმ−ნა−თო! ჩვენ−ცა გვას−წა−ვე
ეს სა−ი−დუმ−ლო ჟღე−რი−სა,
რომ აგ−ვის−რულ−დეს წა−დი−ლი,
მგო−სა−ნი ვიქმ−ნე ე−რი−სა;
რომ ჩე−მის მღე−რით აგზ−ნი−ლი
რა−ყი−ფი ტა−რი−ე−ლობ−დეს:
ქაჯ−თა ებრ−ძო−დეს ლომ-კაცი,
ნეს−ტა−ნი−სათ−ვის ხე−ლობ−დეს!..
მა−შინ, ვით ჩვენ−სა მნა−თო−ბელს,
სა−ხე−ლი აღ−გე−მა−ტე−ბა,
და შე−ნი სა−ხე ი−ვერ−თა
გულს ძეგ−ლად და−ე−ხა−ტე−ბა!..
აკაკი წერეთელი 1882 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
