|
შემოდგომა |
|
შე−მოდ−გო−მა მო−ვი−და.
- შე−მოდ−გო−მავ, გვი−თხა−რი,
მობრ−ძან−დე−ბი შო−რი−დან?
- ა−რა ჩე−მო კარ−გე−ბო,
შო−რი მგზავ−რი რო−დი ვარ,
მე თვენს ვე−ნა−ხე−ბი−დან,
ბა−ღე−ბი−დან მოვ−დი−ვარ.
- გვი−თხარ, ა−სე ბა−რაქით
ნე−ტავ ვინ და−გამშ−ვე−ნა?
- ვი−ნა? თქვე−ნი მშობ−ლე−ბის
და−უღ−ლელ−მა მარჯ−ვე−ნამ.
- გვი−თხარ, რა მოგ−ვი−ტა−ნე,
აგ−რემც შე−მო−გევ−ლე−ბით?
- პა−პის ხე−ლით მოწვ−დი−ლი
და−შაქ−რუ−ლი მტევ−ნე−ბი,
მო−სა−ვა−ლი უ−ლე−ვი,
თვა−ლით ჯერ არ ნა−ხუ−ლი
ნა−რინ−ჯე−ბი კოლ−ხუ−რი,
ჩურ−ჩხე−ლე−ბი კა−ხუ−რი.
- ჩვენ−გან რა−ღას მო−ი−თხოვ,
შე−მოდ−გო−მავ, ლა−მა−ზო?
- მინ−და კარ−გად ის−წავ−ლოთ,
მინ−და, არ ი−ზარ−მა−ცოთ.
მემ−რის, რო−ცა ოქ−როსფ−რად
კვლავ მო−გირ−თავთ ვე−ნა−ხებს,
შემ−დეგ კლას−ში ხუ−თებ−ზე
გა−და−სუ−ლი მე−ნა−ხეთ!
იოსებ ნონეშვილი
|
ლექსები შემოდგომაზე, ლექსები წელიწადის დროებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
