|
ნატუკა |
|
ჩვენ მე−ზო−ბელ ნა−ტუ−კას
დი−ლით ფა−ფა არ უყ−ვარს,
ყო−ველ ფა−ფის ჭა−მა−ზე
ბე−ბო აძ−ლევს სა−ჩუ−ქარს.
ფა−ფე−ბის−გან წვა−ლე−ბით
იც−ლე−ბა ფი−ა−ლე−ბი
და და−არქ−ვა სა−ჩუქ−რებს
ნა−ტამ ფა−ფი−ა−ნე−ბი.
ერ−თხე−ლაც, სა−ა−ხალწ−ლოდ,
თი−თუ−ნე−ბით წვრი−ლე−ბით,
გრძე−ლი მძი−ვი ა−ა−წყო
ფა−ფი−ა−ნი ღი−ლე−ბით
და გო−გო−ნამ ჭკვი−ან−მა,
მო−ნა−გე−ბი ფა−ფი−დან,
ა−ხა−ლი წლის ბრ−ჭყვი−ა−ლა
ნაძ−ვის ხე−ზე და−კი−და.
მაია მიქაია
|
საახალწლო ლექსები, გულუბრყვილო პატარები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
