ხეები
ხე−ე−ბი რო−გორ მოხ−რი−ლან
ფეს−ვი უხ−მე−ბათ ალ−ბათ,
ბევ−რი ვა−რა−მის მნახ−ვე−ლი
თით−ქოს დაღ−ლილ−ნი სჩანან.
ალ−ბათ სიყ−ვა−რულს ი−თხო−ვენ
უფ−რო მეტ მზე−სა და სხივს,
ნა−კა−დუ−ლი კი გულგ−რი−ლი
ვის დარ−ჩე−ნი−ა, ვის!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
შეადგინეთ ონლაინ გამოყენების წესები და დარწმუნდით, რომ ბავშვი მათ იცნობს და იცავს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ვაიმე, დედის ამაგსახალხური |
 |
ბავშვის თვალებილუარა ჭანტურია |
 |
ბურდღუნა დათვინიკოლოზ ჩაჩავა |
 |
ცირკიინგა ქორდელი |
 |
ზურიკოს ბარათიშოთა ამირანაშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მთვარენესტან კუპრავა |
 |
დედა გაახარესნანა სამხარაძე |
 |
კეკე-ბეკესოფო გასიტაშვილი |
 |
„ბატის ჭუკი“მანანა კაკაჩია |
|
ემიგრანტი სპილოსოფო გასიტაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
თამარ დედოფალი ვიყავხალხური |
 |
ქეთევან დედოფალიანა კალანდაძე |
|
სამშობლოს სიყვარულინაზი თარგამაძე |
 |
გულკეთილიელიზბარ გაბუნია |
 |
მივალ, გადავკოცნიგალაკტიონ ტაბიძე |
