ბე−ბი−ამ და ბა−ბუ−ამ გა−და−წყვი−ტეს ჯვრის−წე−რა,-
ბე−ბო კა−ბას ყი−დუ−ლობს, ბა−ბუ- ჩო−ხას ი−კე−რავს.
მხი−ა−რუ−ლობს ო−ჯა−ხი, მოვრ−თეთ ყვე−ლა ო−თა−ხი.
ხვა−ლინ−დე−ლი სტუმ−რო−ბა სულ არ ა−რის ხუმ−რო−ბა.
მა−მა ვარ−დებს მი−ართ−მევს, დე−და მძი−ვებს ა−ჩუ−ქებს.
მე კი უკ−ვე დი−ლი−დან ერ−თი კი−თხვა მა−წუ−ხებს:
ბე−ბო! უკ−ვე უ−თხა−რი ბა−ბუს შე−ნი თანხ−მო−ბა?
ჯვარს ვე−რაფ−რით და−ი−წერთ,- ცო−ლო−ბა თუ არ გ−თხო−ვა!..