|
იას უთხარით ტურფასა |
|
ი−ას უ−თხა−რით ტურ−ფა−სა:
მო−ვა და შეგ−ჭამს ჭი−ა−ო,
მაგ−რე მოხ−დე−ნით, ლა−მა−ზო,
თა−ვი რომ ა−გი−ღი−ა−ო!
შენ თუ გგო−ნი−ა სი−ცო−ცხლე
სა−მო−თხის კა−რი ღი−ა−ო;
ნუ მოხ−ვალ, მი−წას ე−ფა−რე,
მოსვ−ლა−ში ა−რა ყრი−ა−ო.
ნუ ნა−ხავს მზე−სა, ი−ნა−ნებს,
გა−ნა სულ მუ−დამ მზე−ა−ო!
მი−წავ, შენ გე−ბა−რე−ბო−დეს
ეს ჩე−მი ტურ−ფა ი−ა−ო,
შენ უ−პატ−რო−ნე, ემ−შობ−ლე,
რო−გო−რაც შე−ნი ზნე−ა−ო.
ვაჟა–ფშაველა 1903
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
