|
ვაჟაო, დილის მზის სხივო, |
|
ხან მთებ−ზე ნისლ−თა დი−ნე−ბავ,
შუ−ა−ფხო−დან რომ მი−დი−ხარ,
გუ−ლი რად გა−გე−ტი−რე−ბა?
შენ თუ არ ი−ცი მი−ზე−ზი,
ა−ბა, ვის ე−ცო−დი−ნე−ბა?
გად−მო−დი, გად−მო−ა−შუ−ქე
ლურჯ თხი−ლი−ა−ნას კალ−თე−ბი.
რა და−შავ−დე−ბა? არც რა−ი:
გნა−ხავ და... გა−მე−ხარ−დე−ბი!
ანა კალანდაძე 1955 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
