უმანკოება
ი−ა თავ დახ−რილ მკრთა−ლობ−და, შრო−შა−ნი ფე−რით მქრქა−ლობ−და,
სო−სა−ნი თრთვი−ლით მზრა−ლობ−და, და სა−რო გა−ნიბ−ძა−რო−და,
უ−მან−კო−ე−ბა მათ-შორის მო−უ−წყე−ნე−ლად ხა−რობ−და.
ი−გი მთვა−რობ−და, ბად−რობ−და, კრთოლ−ვი−და, ნათ−ლად და−რობ−და,
ბრო−ლის ვე−ლობ−და, მზე−ობ−და; მწვე−ლობ−და, მო−ელ−ვა−რობ−და,
ან−და−მა−ტობ−და, მხნე−ობ−და: მიმზიდვე−ლობ−და, ზნე−ობ−და,
გალობდა-ი−ადონობდა, ხმატკ−ბი−ლად მხმო−ბა−რე−ობ−და.
ვით მარ−გა−ლი−ტი სა−და−ფით, აღმოკრთოლ−ვი−და სა−გებ−ლით;
სმი−რი−ნო−ზუ−ლად ღი−მი−ლით, გა−ნიშ−ლე−ბო−და დილ−დი−ლით;
დასცქრი−ალებდა სი−ცი−ლით, და−კამ−კა−მებ−და სირ−ბი−ლით.
გვაქვნ−დეს სი−ცო−ცხლე ქა−დი−ლით, ზე−ცის არ−სე−ბის ნა−წი−ლით!
ზე−ცას არს მი−სი სა−ვა−ნე: მზი−სა ნა−თელს და−ვაგ−ვა−ნე!
ღვთი−სა მადლ−სა დას−დევს თა−ნა, ქვეყ−ნად კრთოლ−ვით მო−ნა−ვა−ნე;
მტრე−დობს, კრა−ობს, ან−გე−ლო−ზობს, ვით ყმა კვა−ლად სა−აკ−ვა−ნე;
ყრმა მ−წყა−ზა−რი მა−რა−დი−სი, ვერ ჰსცვლის დრო−ცა მამხ−ცო−ვა−ნე.
წრფელ−სა გულ−სა ეს−ტუმ−რე−ბის, ეთ−ვი−სე−ბის შუ−ქი წრფე−ლი:
ვარდ ზამ−ბა−ხით ბროლ-ლალს ფრქვე−ულს, მრა−ვალ ფე−რად ჰკრთის ნა−თე−ლი.
აგ−ნე−ბენ მას ვერც მაც−თურ−ნი, ვერც სო−ფე−ლი, ვერ−ცა ბნე−ლი;
მხნედ ვვალს უ−ზაკ−ველს ქვე−ყა−ნას, წმი−დათ მქცე−ვი, მაღ−ლად მზმე−ლი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვი, რომ იყოს მადლიერი
ასწავლეთ ბავშვს, მადლობა გადაუხადოს სხვებს და დააფასოს ის, რაც აქვს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ახალი წელილუარა ჭანტურია |
 |
დამალობანამანანა ტონია |
 |
აღმოხდა მნათი აღმოსავალს, მზეებრ ცხოველინიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
ბულბული ვარდზედნიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ვაჲ ესე დრონიბესიკი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მელიავასილ გულეური |
 |
ბაბუ!ელიზბარ გაბუნია |
 |
ლიმონათინოდარ დუმბაძე |
 |
ხაჭაპურინუნუ ჯანელიძე |
 |
ლოკოკინაგივი ჭიჭინაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მანანა და ლალინოდარ დუმბაძე |
 |
ჩემი ვედრებავაჟა–ფშაველა |
 |
შემოდგომაგრიგოლ აბაშიძე |
|
არ უკიჟინო, სატრფოო, შენსა მგოსანსა გულისთქმანიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
საქართველოს ღირსილილი ნუცუბიძე |
