უმანკოება
ი−ა თავ დახ−რილ მკრთა−ლობ−და, შრო−შა−ნი ფე−რით მქრქა−ლობ−და,
სო−სა−ნი თრთვი−ლით მზრა−ლობ−და, და სა−რო გა−ნიბ−ძა−რო−და,
უ−მან−კო−ე−ბა მათ-შორის მო−უ−წყე−ნე−ლად ხა−რობ−და.
ი−გი მთვა−რობ−და, ბად−რობ−და, კრთოლ−ვი−და, ნათ−ლად და−რობ−და,
ბრო−ლის ვე−ლობ−და, მზე−ობ−და; მწვე−ლობ−და, მო−ელ−ვა−რობ−და,
ან−და−მა−ტობ−და, მხნე−ობ−და: მიმზიდვე−ლობ−და, ზნე−ობ−და,
გალობდა-ი−ადონობდა, ხმატკ−ბი−ლად მხმო−ბა−რე−ობ−და.
ვით მარ−გა−ლი−ტი სა−და−ფით, აღმოკრთოლ−ვი−და სა−გებ−ლით;
სმი−რი−ნო−ზუ−ლად ღი−მი−ლით, გა−ნიშ−ლე−ბო−და დილ−დი−ლით;
დასცქრი−ალებდა სი−ცი−ლით, და−კამ−კა−მებ−და სირ−ბი−ლით.
გვაქვნ−დეს სი−ცო−ცხლე ქა−დი−ლით, ზე−ცის არ−სე−ბის ნა−წი−ლით!
ზე−ცას არს მი−სი სა−ვა−ნე: მზი−სა ნა−თელს და−ვაგ−ვა−ნე!
ღვთი−სა მადლ−სა დას−დევს თა−ნა, ქვეყ−ნად კრთოლ−ვით მო−ნა−ვა−ნე;
მტრე−დობს, კრა−ობს, ან−გე−ლო−ზობს, ვით ყმა კვა−ლად სა−აკ−ვა−ნე;
ყრმა მ−წყა−ზა−რი მა−რა−დი−სი, ვერ ჰსცვლის დრო−ცა მამხ−ცო−ვა−ნე.
წრფელ−სა გულ−სა ეს−ტუმ−რე−ბის, ეთ−ვი−სე−ბის შუ−ქი წრფე−ლი:
ვარდ ზამ−ბა−ხით ბროლ-ლალს ფრქვე−ულს, მრა−ვალ ფე−რად ჰკრთის ნა−თე−ლი.
აგ−ნე−ბენ მას ვერც მაც−თურ−ნი, ვერც სო−ფე−ლი, ვერ−ცა ბნე−ლი;
მხნედ ვვალს უ−ზაკ−ველს ქვე−ყა−ნას, წმი−დათ მქცე−ვი, მაღ−ლად მზმე−ლი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ნუ ეცდებით შვილების ნამოქმედარის შესწორებას
თუკი თქვენი შვილი საწოლს თავად ასწორებს, ნუ ეცდებით მის თავიდან გასწორებას. თუკი მას სურს ჩაიცვას ზოლებიანი და წერტილებიანი ტანისამოსი, შეაქეთ მისი „ეკლექტური“ სტილი. მხოლოდ საჭიროების შემთხვევაში შეუსწორეთ ბავშვს რაიმე ქმედება, ამბობს კეთი ბასი, საბავშვო ბაღის დირექტორი მორისვილში, პენსილვანიის შტატში. ბავშვს შეუძლია ეს შეამჩნიოს და ამან შეიძლება ხელი შეუშალოს მას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ვაჲ ესე დრონიბესიკი |
 |
ქურდის ქურდინოდარ დუმბაძე |
 |
ლევიკოს ოცნებამანანა ტონია |
 |
ვინც ამ გოგოს გააცინებსმორის ფოცხიშვილი |
 |
ბუკნაჭოედუარდ უგულავა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ხელგაშლილი უფალს შევთხოვნანა სამხარაძე |
 |
საახალწლოგივი ჭიჭინაძე |
 |
ვიგონებ რა იმ მიქელანჯელოსგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ეძინება ბუკნაჭოსლელა ცუცქირიძე |
 |
ხე და ზამთარილუარა ჭანტურია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ქებათა-ქებააკაკი წერეთელი |
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
 |
შემოდგომაიოსებ ნონეშვილი |
|
აღვახვამ ქებად ბაგესაბესიკი |
 |
ზამთარირაფიელ ერისთავი |
