|
დიდი პარასკები |
|
დღეს და−დუმ−და ღმერთ-კაცი ღვთად მე−ტყვე−ლი!...
განსკდ−ნენ კლდე−ნი!... გა−ნი−პო კრეტ−საბ−მე−ლი!...
აღდგ−ნენ მკვდარ−ნი!... უგ−ლოვს თვით მზე−ცა ბნე−ლი!..
ღმერთ−მან თა−ვი მო−ი−ხა−რი სიკვ−დი−ლად:
გან−შორ−და, ხორცს მი−ე−წუ−რა ღრმად ძი−ლად;
ჯო−ჯო−ხე−თად შთახ−და უკუნს-უფსკრულად
დღეს ვსტირთ მის−ნი, ვიგ−ლოვთ მო−სავ−ნი სრუ−ლად...
შე−ველ მტილ−სა მგლო−ვა−რე−ბით დამშვ−რა−ლი
სად სიმ−წყაზ−რე ვნა−ხე, დაზრულ-გამქრალი;
მზის ნაცვ−ლად მთვა−რე იდ−გა დამ−ცხრა−ლი.
დავ−ფიქრ−დი. მუნ, სევ−დამ მპო−ვა გამშ−რა−ლი...
რიჟ−რაჟს, ვსჭვრეტ−დი, გან−ვი−ცა−დე ნე−ტა−რა?
ველს მა−ი−სი კვლავ მან−ტი−ად ე−ფა−რა;
მას კვლავ ტურ−ფა ე−დე−მი და−ემ−ყა−ტა,
ვცრემ−ლე−ობ−დი სი−ხა−რუ−ლით აღმხ−მე−ლი!...
ი−სარ−ნი წყვლად გა−ნაბ−ნი−ვა მძი−ნა−რემ;
გა−ნიღ−ვი−ძა განგ−ვა−ნათ−ლა მღი−მა−რემ;
აღსდ−გა მკვდრე−თით, იგრძ−ნა ყო−ველ−მა ა−რემ,
ჯო−ჯო−ხე−თის და სიკვ−დი−ლის მძლე−ვე−ლი!
უ−რი−ათ ვის ა−ღუ−მარ−თეს ჯვრადძე−ლი!!...
დავით მაჩაბელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
