|
ლოცვა ტრფიალისა |
|
გა−მიქ−რე სურ−ვი−ლის ა−ლი;
რად−გან ამ ცე−ცხლს ვხე−დავ წმი−დად,
წვად არს ჩემ−და ნაპერწკა−ლი.
შენ ლოც−ვას არ მის−მენ ვგო−ნებ!
რომ ფი−ცხელს ჯაჭვს არ მი−ფო−ნებ;
სხვა არ მაქვს სა−შუ−ა−ლო−ბა,
მი−ვე−ახ−ლო მას−ვე მო−ნებ.
სა−ხე მი−სი სა−სოდ ჩე−მად,
კრთო−ლავს, მაგზ−ნობს, მიჩნს ე−დე−მად;
როს გან−ვიც−დი გან−მა−ნათ−ლებს,
ღელ−ვა−ში გულს ვი−გებ გე−მად.
მან არ ი−ცის, მე თუ მი−სი,
სა−ხე მი−ვის ვით მა−ი−სი;
ვით ბულ−ბუ−ლი ვარდს დავ−ხა−რი;
ვით ზამ−თა−რი მზრავს მე ი−სი.
დავით მაჩაბელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
