|
თეთრად გადახატულა* * * |
|
თეთ−რად გა−და−ხა−ტუ−ლა
ბაღ−ში ჩვე−ნი ხე−ხი−ლი,
დარ−ბის ფი−სო ხა−ტუ−ლი,
გა−და−თე−ლა ჯეჯილი.
აგერ, ბა−ბუ ფუს−ფუ−სებს,
ვა−ზის ძი−რებს დასც−ქე−რის,
ბე−ბო ამ−ბარს მი−ად−გა
გო−ბი−თა და საცერით.
ბა−ბუს ჭი−გოს მი−ვაწვ−დი,
გუ−შუნ მისთ−ვის გავ−თა−ლე,
ბე−ბოსათვის ვიქ−ნე−ბი
ხელ−ჯო−ხი და სათვალე...
სოფლად უ−ცებ ღამ−დე−ბა,
შრო−მა−ში და თა−მაშ−ში,
არ გე−წყი−ნოთ დე−დი−კო,
ვერ წა−მო−ვალ ქალაქში!
მალე დი−დი გავხ−დე−ბი,
ერთ შვილს არ დავ−ჯერ−დე−ბით,
თქვენ−თან გა−მო−ვაგ−ზავ−ნი,
რო−ცა და−მი−ბერ−დე−ბით!
დიანა ღვალაძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
