ბაკური
რა ამ−ბავ მოხ−და ე−ღო−სა?
რო−გორ და−ეც−ნენ ლე−კე−ბი
ბა−კუ−რის ციხე-ეზოსა?
-არ მინ−და, ძვე−ლი დარ−დე−ბი
რომ გულ−ში ა−ი−წე−წო−სა.
მე რა ვთქვა? უნ−და კა−ცო−ბა
ბა−კურ−მა დაიკვეხოსა…
ჩემ−ფე−რე−ე−ბის სი−ცო−ცხლე
სა−მა−რემ და−ი−ლე−კო−სა.
-რად ი−ტყვი, კა−ცო, მა−გა−სა
თავს რა−და სწიხ−ლავ ფე−ხი−თა?
-სი−მართ−ლით მარ−ტო ეს მეთქ−მის.
მაშ ტყუ−ი−ლი ვთქვა კვე−ხი−თა?
ვერ შავ−ძელ ი−მის მხრის ჭე−რა,
ვერ მოვკვ−დი, - სუ−ლი მეტკბილა…
ბა−კუ−რის ო−მი და ქცე−ვა
ნე−ტა−ვი თვა−ლით გე−ხი−ლა!
გუ−ლი მკლავს, ცო−ცხლად რისთ−ვი−სა
მტერს ჩა−უ−ვარ−დი ხელ−ში−ა,
ა−მის−გან ეხ−ლა ფიქ−რე−ბი
შხა−მად ა−მომ−დის ყელ−ში−ა.
თა−ვის ა−ღე−ბა არ მწა−დის,
ვე−ღარც გავშ−ლილ−ვარ წელ−ში−ა.
-ხომ არ გა−ე−ქე, რა ვუ−ყოთ,
არ და−გა−ცა−ლეს სიკვდილი…
ის რისთ−ვის გე−სირ−ცხვი−ლე−ბა,
რა−იც არ ა−რის სირ−ცხვი−ლი?
ჩვენც ვი−ცით, აგ−რევ გა−ვი−გეთ
ამ−ბავი კი−ლო−კა−ვა−და;
ერთ−მაც არ დაგგ−მო, ღვთის მადლ−მა,
არ მო−გიხ−სე−ნა ა−ვა−და.
გე−ნუ−კავთ, ო−მის ამ−ბავი
ეხ−ლა გვი−ამ−ბო თა−ვა−და.
-დი−დი მო−ვი−და მტრის ჯა−რი,
გარს შე−მოგ−ვერ−ტყა ღო−ბე−და,
შვიდ დღეს ვი−გე−რეთ თო−ფე−ბით,
მრა−ვა−ლი კი−დევ ვხო−ცე−თა;
დი−აც−ნი წა−მალს გვი−წყავ−დენ,
ქე−ბის ღირს−ნი−ა სწო−რე−და!..
მერ−ვე დღეს ტყვია-წამალი
გას−წყდა, გა−თავ−და სრუ−ლა−და
და ჩვე−ნი შრო−მაც მა−შინ−ვე
ჩავთ−ვა−ლეთ და−კარ−გუ−ლა−და.
უ−ძი−ლო, მშიერ-მწყურვალნი,
მტერს, რომ ჩვენ მა−შინ ვიყ−ვე−ნით!
ბედ−მა გვი−მუხთ−ლა ტი−ალ−მა,
გავ−ცუდ−დით, გა−ვი−რი−ყე−ნით,
მოდ−გა და მოდ−გა მტრის ჯა−რი,
ცი−ხის მო−ერ−ტყა ლი−ბო−სა;
რჩე−ბო−და ჩვე−ნი ქავ-ციხე
გულ−ხა−და−რას და დი−დო−სა.
“უნ−და ცოლ-შვილით მტერს დავრ−ჩეთ,
სირ−ცხვი−ლი კის−რით ვზი−დო−თა!
მას მემ−რე ტან−ზე აბჯა−რი
რო−გორღა დავიკიდოთა?!”
ცე−ცხლად გა−დიქ−ცა ბა−კუ−რი,
მარ−ტო ოხვ−რად და კვნე−სადა…
გუ−ლი ჰქცე−ვი−ა ტა−ლა−და,
თვა−ლე−ბი უ−ჩანს კვე−სა−და.
“ვაჰ დე−დას მტრისას!” - ე−სა სთქვა,
ხე−ლი გა−ივ−ლო ხმალ−ზე−და:
“ი−სევ მე დაგხოცთ!” - და ცოლ-შვილს
თა−ვე−ბი დასჭ−რა წამ−ზე−და.
მტერს მი−ე−გე−ბა ცი−ხის კარს,
მეც ი−მას მივ−ყევ კვალ−ზე−და.
გა−უხ−ტა ხმალ−მო−ღე−რე−ბით,
ფრან−გულ−მა გა−ი−ცი−ნა−ო;
თორ−მე−ტი მოჰკ−ლა ცი−ხის კარს,
ერ−თურთ−ზე და−აწ−ვი−ნა−ო.
ვე−ფხვსა და−აცვ−და კლან−ჭე−ბი,
ბა−კურ−მაც და−ი−ძი−ნა−ო.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვებს, მადლობა გადაუხადონ ერთმანეთს და დააფასონ ის, რაც აქვთ.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სიზმარიაკაკი წერეთელი |
 |
უცნაური სიზმარიმანანა ტონია |
|
დაგვეხმარეთ, ბავშვებო!მანანა ტონია |
|
მკვეხარა მხატვარიმანანა ტონია |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ჩვენი ტყის ბიბლიოთეკაგივი ჩიღვინაძე |
 |
ჩვენი დროშაელიზბარ გაბუნია |
 |
ქარებს ქარობაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
თვლა ისწავლანესტან კუპრავა |
 |
ჩემო კალამო, ჩემო კარგო, რად გვინდა ტაში?ილია ჭავჭავაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
 |
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
 |
თითების დავაილია სიხარულიძე |
|
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
