|
ქართველო, ხელი ხმალს იკარ |
|
გა−თენ−და დღე დი−დე−ბი−სა,
თოფ-იარაღი ა−ის−ხი,
დრო მო−დის გა−მარჯ−ვე−ბი−სა.
მა−მუ−ლის დახს−ნის დღე ა−რის,
ქვე−ყა−ნა გვნუ−კავს შვე−ლა−სა,
თა−ვი−სუფ−ლე−ბის შოვ−ნაÎ
სჯობს სა−შოვ−ნელ−სა ყვე−ლა−სა.
მა−მუ−ლის დამხს−ნელს ვაჟ−კა−ცის
ხმა−ლი და გუ−ლი სდო−მი−ა,
ვაჟ−კა−ცის გა−მომ−ჩე−ნე−ლიც,
მტერ−თან გულ−და−გულ ო−მი−ა.
მაშ, მა−მულს თა−ვი შევს−წი−როთ
საშ−ვე−ლად, გა−მო−სახს−ნე−ლად,
თუ მისთ−ვის და−ვი−ხო−ცე−ბით,
ჩვენ ის გვე−ყო−ფა სა−ხე−ლად.
ქართ−ვე−ლო, ხე−ლი ხმარს ი−კარ,
გა−თენ−და დღე დი−დე−ბი−სა -
თოფ-იარაღი ა−ის−ხი,
დრო მო−დის გა−მარჯ−ვე−ბი−სა!
ხალხური
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
