|
მაისმა ისევ მომიტანა ლაჟვარდი ზღვები |
|
მო−გო−ნე−ბა−თა სი−ხა−რუ−ლი და უხ−ვი გრძნო−ბა,
წა−მომყ−ვა ზვირ−ტის მშფოთ−ვა−რე−ბა და მზეთს დნო−ბა,
თავს ა−რა−სო−დეს ის ე−არ ვგრძნობ, ვით გრძნო−ბენ სხვე−ბი,
მე გან−ვი−ცა−დე ო−კე−ა−ნე, შო−რი ყი−ნუ−ლი
მა−თი სიმშ−ვი−დე, მა−თი ვრცე−ლი ა−ურ−ზა−უ−რი,
ი−სევ სამ−შობ−ლო−შიც აღ−ტა−ცე−ბას ვგრძობ მე−ზღვა−უ−რი,
ი−სევ სიმშ−ვი−დის სი−ხა−რუ−ლით შე−მორ−კი−ნუ−ლი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1922
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
