|
შენი სადღეგრძელო |
|
და ორს ა−ვივ−სებ სას−მე−ლით ჭი−ქას,
ერ−თი შე−ნი−ა (უნ−და−ვი−დარ−დო
ა−სეც და ი−სეც, ა−ქაც და ი−ქაც).
შენს სა−დღეგ−ძე−ლოს ჩუ−მად ჩამ−ძა−ხებს
ჭი−ა−ნუ−რე−ბი, ვას−ვამ: ა−ლა−ვერ−დი!
მაგ−რამ შენს ჭი−ქას ხელს არ−ვინ ა−ხებს,
პა−სუხს არ მაძ−ლევს ხმა−თა ხა−ვერ−დი.
და გა−ფით−რე−ბულ სარ−კე−ში მცუ−რავს
ეს მწუ−ხა−რე−ბა ვინ და−მი−ფა−სოს?
მე გე−უბ−ნე−ბი ა−სე სამ−დუ−რავს,
მაგ−რამ შენ მა−ინც არ მაძ−ლევ პა−სუხს.
გალაკტიონ ტაბიძე 1916
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
