|
ვაი დედასა! |
|
შე−იძ−რა მთე−ბი სუ−რე−ბის,
კუჭ−გა−მომხ−მარ−მა ტუ−რებ−მა
გა−მო−ი−ფხი−კეს ყუ−რე−ბი.
სო−რო−ე−ბი−დან გა−მოძვრ−ნენ,
ა−უ−ბა−გუნ−დათ გუ−ლე−ბი,
გაიხედ-გამოიხედეს,
დაზ−ვე−რეს გზე−ბი უ−რე−ბი.
უ−ცებ წა−ა−წყდნენ ბე−კე−კას,
დრო ა−ღარ ი−ყო ყუ−რე−ბის,
თო−ნე−ში ცე−ცხლი ჩა−ან−თეს,
და−ა−ცხვეს დე−დას პუ−რე−ბი,
მო−ი−პა−ტი−ჟეს სტუმ−რე−ბი,
მო−ხა−დეს სავ−სე ჭუ−რე−ბი.
ვა−ი დე−დასა! სად იყვ−ნენ
ბრო−ლი−ე−ბი და მუ−რე−ბი!
ნოდარ დუმბაძე
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
