ამ მიწის ბედი ჩემი ბედია
მის ბეჭ−ზე ბე−ჭით ვთი−ბავ ბა−ლა−ხებს,
მე თუნ−და არ ვთქვა, მთე−ბი გე−ტყვი−ან,
რაც მა−წუ−ხებს და რა−იც მა−ლა−ღებს.
ამ ცის ქვეშ ვ−ცხოვ−რობ უ−მი−სა−მარ−თოდ,
ცა ა−რის ჩე−მი ჭერ−ხო და ბა−ნი,
სა−წუთ−რო ჩემ−ზე ი−სე ბა−ლა−ხობს,
რო−გორც უ−ღელ−ში ნა−ბა−მი ხა−რი.
და−ვა−ლა−ჯუ−ნებ დე−და−მი−წა−ზე,
ბრუ−ნავს მი−წა და მეც მატ−რი−ა−ლებს,
სა−დღაც მივ−დი−ვარ, გზა მი−დევს შო−რი,
წვეთი-წვეთ ვტო−ვებ უ−კან მზი−ა−ნეთს.
ამ მი−წის ბე−დი ჩე−მი ბე−დია,
ამ მი−წის ბეჭ−ზე დამ−წე−რეს ჯვა−რი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ ბავშვს, ამოიცნოს და დაასახელოს ემოციები, რომლებიც სტრესს იწვევს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
საახალწლო საჩუქარიქეთევან კვიტატიანი |
 |
სიცოცხლის სიმღერაგოდერძი ჩოხელი |
 |
შავ გლახ გულობესიკი |
 |
არწივის ბრძანება #1ნოდარ დუმბაძე |
 |
მუმლი მუხასაოხალხური |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
როდის მოვა თოვლის პაპანათია ჯანაშია |
 |
*** (დედი, შეხე, ჩვენი ფისო)მანანა კაკაჩია |
 |
სასამართლონათია დაშნიანი |
 |
იანესტან კუპრავა |
|
*** (წიწილა გაბმით წივწივებს)მანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
არ ვიცი, ასე რამ შემაყვარა!ლადო ასათიანი |
 |
მხიარული ზაფხულიმზია გოგნიაშვილი |
 |
*** (თეთრად გადახატულა)დიანა ღვალაძე |
 |
ეს მშობლიური ქარიაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
1795 წლის სახსოვრადვაჟა–ფშაველა |
