|
გ.აბ ხ... |
|
ხალხთ სამ−სა−ხუ−რად მი−ე−ცი ღო−ნე,
ა−ღუხ−სენ ხედ−ვად მში−შარ−ნი თვალ−ნი,
ტანჯ−ვის ნუ−გე−ში მას შთა−ა−გო−ნე.
ღმერ−თო!... მოჰ−მად−ლე მად−ლი ზე−ცი−სა,
შთა−ბე−რე ყრმა−სა ძლი−ე−რი სუ−ლი,
რა−თა შე−იქმ−ნეს თა−ვის ე−რი−სა
მოძ−მე ერთ−გუ−ლი და მოყ−ვა−რუ−ლი.
ღმერ−თო!.. თან სდევ−დე უ−სუ−სურს ბავშვ−სა,
რომ დღე−ნი ი−სე არ და−ე−ლი−ოს,
მი−ნამ ტანჯ−ვისა ცრემ−ლი თვის ხალხ−სა
ცო−ტა−თი მა−ინც მან არ მოსწ−მინ−დოს.
ილია ჭავჭავაძე 1863 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
