|
სვისადმი |
|
მბრუ−ნა−ო დღე−ო!
უ−ნივ−თოს პი−რით გზათ გარ−დამხ−ვე−ო,
მხიბ−ლა−ო მწე−ო!
მიმ−დომ−თა შენ−თა ზე-აღმაზეო
და წამს და-ქვეო!
დიდგ−ვარ დიდ საქ−მეთ სხვებრ შე−მარ−ხე−ო,
ქვე დამ−ნარ−ცხე−ო!
ახ მე და ვახ მე.
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი, -
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა!
ო−დეს მიძღ−ვი ცად, მო−გაჭ−დობ ხელ−თა,
შთა−მაგ−დებ ხვრელ−თა!
აწ ა−ღარ გენ−დო, ვით მ−წყემ−სი მგელ−თა
ა−რა−ბი−ელ−თა?
ნუმ−ცა ვართ შენ−და თვე, კვი−რა, წელ−თა,
ნუმც წყალ−თა ხმელ−თა!
სვე, შენ−და შენ−თა ეგ−რე დამწვრ−თელ−თა
სარ−გა−ნი ხელ−თა!
ახ მე და ვახ მე!
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი,
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა!
შენს სა−ხეს ნა−ხეს წი−ნათ ბრძენთ მა−მათ,
ვი−თარ შვენ−და მათ:
ფა−სი−ცა დაგ−დევს; გთქვეს წა−მის წა−მად;
გვიჩ−ვე−ნებს გზა მათ.
ქურ−დო ვა−ჭა−რო! ერთს ყი−დი ა−მად,
არ ღირ−დეს დრა−მად!
ყან−დებრ გვა−გე−მებ, თუ გვნა−ხე ხა−მად,
ბო−ლოდ ხარ შხა−მად!
ახ მე და ვახ მე!
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი, -
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა!
შენ−სა ცას ას−ხენ ვარსკვ−ლავ−ნი შავ−ნი,
მით არ სჩან მავ−ნი!
შენს მზეს და მთვა−რეს აქ−ვან ი−გავ−ნი
ბნელთ მო−ბა−ძავ−ნი!
ა−მად დაგ−შორ−დი, არ მინ−დეს ზავ−ნი
შენ−გან სა−ცავ−ნი,
რო−მე მაქვს შენ−გან ზღვათ შე−სარ−თავ−ნი
ცრემლ−ნი ნარ−თავ−ნი!
ახ მე და ვახ მე!
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი, -
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა.
ბესიკი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
