სვისადმი
მბრუ−ნა−ო დღე−ო!
უ−ნივ−თოს პი−რით გზათ გარ−დამხ−ვე−ო,
მხიბ−ლა−ო მწე−ო!
მიმ−დომ−თა შენ−თა ზე-აღმაზეო
და წამს და-ქვეო!
დიდგ−ვარ დიდ საქ−მეთ სხვებრ შე−მარ−ხე−ო,
ქვე დამ−ნარ−ცხე−ო!
ახ მე და ვახ მე.
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი, -
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა!
ო−დეს მიძღ−ვი ცად, მო−გაჭ−დობ ხელ−თა,
შთა−მაგ−დებ ხვრელ−თა!
აწ ა−ღარ გენ−დო, ვით მ−წყემ−სი მგელ−თა
ა−რა−ბი−ელ−თა?
ნუმ−ცა ვართ შენ−და თვე, კვი−რა, წელ−თა,
ნუმც წყალ−თა ხმელ−თა!
სვე, შენ−და შენ−თა ეგ−რე დამწვრ−თელ−თა
სარ−გა−ნი ხელ−თა!
ახ მე და ვახ მე!
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი,
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა!
შენს სა−ხეს ნა−ხეს წი−ნათ ბრძენთ მა−მათ,
ვი−თარ შვენ−და მათ:
ფა−სი−ცა დაგ−დევს; გთქვეს წა−მის წა−მად;
გვიჩ−ვე−ნებს გზა მათ.
ქურ−დო ვა−ჭა−რო! ერთს ყი−დი ა−მად,
არ ღირ−დეს დრა−მად!
ყან−დებრ გვა−გე−მებ, თუ გვნა−ხე ხა−მად,
ბო−ლოდ ხარ შხა−მად!
ახ მე და ვახ მე!
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი, -
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა!
შენ−სა ცას ას−ხენ ვარსკვ−ლავ−ნი შავ−ნი,
მით არ სჩან მავ−ნი!
შენს მზეს და მთვა−რეს აქ−ვან ი−გავ−ნი
ბნელთ მო−ბა−ძავ−ნი!
ა−მად დაგ−შორ−დი, არ მინ−დეს ზავ−ნი
შენ−გან სა−ცავ−ნი,
რო−მე მაქვს შენ−გან ზღვათ შე−სარ−თავ−ნი
ცრემლ−ნი ნარ−თავ−ნი!
ახ მე და ვახ მე!
თვალ−ნი გან−ვახ−მე
ცე−ცხლის ცრემ−ლი−თა!
რისხ−ვას მე−ქა−დი, -
დას−ჭერ ფო−ლა−დი
ტყვი−ის გრდემ−ლი−თა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბესიკის სხვა ლექსები:
ბედისადმი |
ეტრფის მთიებსა |
ხმა სირინოს |
იადონს ის ევარდა |
მამამან გფაროს |
ასწავლეთ ონლაინ პროგრამების ჩამოტვირთვის უსაფრთხოება
აუხსენით ბავშვს, როგორ უნდა ჩამოტვირთოს ონლაინ პროგრამები უსაფრთხოდ და როგორ უნდა მოერიდოს მავნე პროგრამებს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
 |
ხმა კატამონთანირაკლი აბაშიძე |
 |
ეს მშობლიური ქარიაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ბარდნალალადო ასათიანი |
 |
მირიან ბატონიშვილსბესიკი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ღრუბლები და მთვარედუტუ მეგრელი |
 |
როს ვუკვირდები თავის თავს…ვაჟა–ფშაველა |
 |
გაზაფხულის პირიიროდიონ ევდოშვილი |
 |
ბებოც სანტაა?!ნესტან კუპრავა |
 |
მოგილოცავთ ხარებას!სოფია ბარშოვა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
|
აღვახვამ ქებად ბაგესაბესიკი |
 |
კომბლე და მგელიელიზბარ გაბუნია |
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
