|
დილა |
|
შეჰ−პარ−ვი−ა შუქთა-სხივი
სის−ხამ დი−ლა თენ−დე−ბა,
მზე ოქ−როს ფარ−ჩას გვიქ−სოვს
და ქვე−ყა−ნაც ბრწყინდება.
მოწყენილი სი−ახ−ლო−ვეს
თითქ−მის ა−ღა−რა−ვინ სჩანს,
მზე წვი−მას რომ გვიგ−ზავ−ნის
ნე−ტავ პირს ხომ არ ი−ბანს.
ლუარა ჭანტურია
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
