|
რუ |
|
თოვ−ლი თითქ−მის ყველ−გან დად−ნა
რუ მდი−ნა−რედ გა−და−იქ−ცა,
სა−ყი−ყი−ნოდ ბა−ყა−ყე−ბი
ყვე−ლა სა−დღაც შორს გაიქცა.
რუ სწრა−ფი და მარ−დი−ა
ვერ ე−ლე−ვა ღე−ლეს,
მი−სი ხმა რომ ი−კარ−გე−ბა
ტყეც მუ−დამ ა−მა−ზე ღე−ლავს.
ლუარა ჭანტურია
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
