|
უგულო ქარი |
|
ზე−ცას არ შერ−ჩა ძვე−ლი მშვე−ნე−ბა,
ყველ−გან გა−მეფ−და სუს−ხი და ქა−რი;
ტა−ნაყ−რილ ხე−ებს რა ეშ−ვე−ლე−ბათ -
ის−მის მსხვრე−ვა და ხმა ბობოქა−რი.
უსასრულოა ქა−რის თა−რე−ში,
არ ცხრე−ბა, ლა−მის გრი−გა−ლად იქ−ცეს...
და ამ ზე−ცი−ურ სი−ან−კა−რე−ში,
მკაც−რი თვა−ლე−ბი უც−ქე−რის სივრ−ცეს...
ლუარა ჭანტურია
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
