|
მერცხალო |
|
ჩე−მო მერ−ცხა−ლო, მოფ−რინ−დი ახ−ლოს,
შე−ნი ჭიკ−ჭი−კი სულ ყვე−ლას გვახ−სოვს.
გა−ზა−ფხუ−ლი−ა, გვიხ−მობს ბუ−ნე−ბა,
ყვა−ვილ−თა გუნ−დი თავ−ზე დაგვათოვს.
დაღლილ-დაზაფრულ მთა−სა და ჭა−ლას
უ−გა−ლო−ბე და ულ−ხი−ნე დღე−ნი,
მოგვგ−ვა−რე ყვე−ლას ხმატკ−ბი−ლი შე−ნი
მა−რად გი−ხი−ლოთ მეგ−ზუ−რად ჩვე−ნი.
ლუარა ჭანტურია
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
