|
აკაკის საიუბილეოდ |
|
უნ−და გიმ−ღე−რო მთუ−რა−და.
ი−მავ ჭი−რით ვარ სნე−უ−ლი,
რაც შენ გა−ტყვი−ა წყლუ−ლა−და.
რა ვუ−ყოთ?! ბე−დი, შავბე−დი
თუმ−ცა გვექ−ცე−ვა მგლუ−რა−და,
მა−ინც ვაჟ−ღე−რებ ჩონ−გურ−სა
მტარ−ვალ−თა შე−სა−მუს−რა−და,
შენს სა−მახ−სოვ−როდ, მო−ხუ−ცო,
თავს ჩაჩქ−ნად და−სა−ხუ−რა−და!
თუნდ არ მოგ−წონ−დეს, იქ−ნე−ბა,
ჩე−მის ფან−დუ−რის ჩხა−კუ−ნი,
მი−ი−ღე, სა−რე−კე−ლა−სი
რო−გორც წისქ−ვილ−ში რა−კუ−ნი,
ეს ჩე−მი შენთ−ვის მოძღვ−ნი−ლი
სა−ლა−მი, გრძნო−ბის ნა−ჟუ−რი.
დღე−ვან−დელ დღე−სა არ ძალ−მიძს,
არ ჟღერ−დეს ჩე−მი ფან−დუ−რი!
ი−ლი−აც მე−სა−უბ−რე−ბა,
უნ−და და−ვუგ−დო მას ყუ−რი.
და−ვა−ლე−ბუ−ლი გუ−ლი−სა
უნ−და ა−მოთქ−ვას ე−ნა−მა:
წყლუ−ლე−ბი სა−ქართ−ვე−ლო−სი
გა−ი−გო შენ−მა სმე−ნა−მა.
მეც ა−მა−ტი−რა ბევრ−ჯე−ლა
შენს თვალ−ზე ცრემ−ლის დე−ნა−მა.
ნე−ტა−ვი, ბევ−რი გა−ზარ−დოს
შე−ნის−თა−ნე−ბი დე−და−მა!
რომ მიყ−ვარს მა−მუ−ლიშ−ვი−ლი,
და−ე ი−ცო−დეს ყვე−ლა−მა,
გა−დაგ−ვა−რე−ბის მო−სურ−ნე
შა−ჭა−მოს ტურა-მელამა!
მად−ლო−ბე−ლი ვარ გუ−ლი−თა,
შო−თა−ის სუ−ლის ლხე−ნა−მა!
სამ−შობ−ლოს სამ−სა−ხუ−რისთ−ვის
ჩან−გი გი−კურ−თხოს ზე−ნა−მა!
ვაჟა–ფშაველა 1908 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
