|
ჩონგურს |
|
ხან−ცა ოხვ−რა−ნი, ხანც ა−მოსკვ−ნა−ნი,
წარს−რულ−თა დრო−თა მო−გო−ნე−ბი−თა სულს ა−ფიქ−რე−ბენ!
ჰო−ი, ჩონ−გუ−რო, ნე−ტა−ვი ო−დეს
ხმა მხი−ა−რუ−ლი შენ−გან მსმენო−დეს,
რომ უკუმყრო−დეს მე სევ−დი−ან−სა გუ−ლი−სა სე−ნი!
მაგ−რამ სად ვნა−ხო შე−ნი ღი−მი−ლი,
სი−ხა−რუ−ლი−თა გა−მო−ჩე−ნი−ლი?
მე შენ−გან მეს−მის მოკ−ლუ−ლის გუ−ლის ო−დენ ჩი−ვი−ლი!
ნიკოლოზ ბარათაშვილი 1837 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
