|
უფლისციხესთან სისხლისფერი ყაყაჩოს წვეთი |
|
ა−რა დაღვ−რი−ლის, _ და−საღვ−რე−ლის, ალ−ბათ, მაც−ნე−ა,
ა−რავითარი სხვა სამ−შობ−ლო ა−მა−ზე მე−ტი
არ გა−მაჩ−ნი−ა!
მე და−ვი−ნა−ხე სვე−ტი−ცხოვ−ლის თორმე−ტი სვე−ტი,
თოთხმე−ტი ცი−ხე ზეგ−ნე−ბი−დან ლაჟ−ვარდს გასჩ−რი−ა,
ა−რავითარი სხვა სამ−შობ−ლო ა−მა−ზე მე−ტი
არ გა−მაჩ−ნი−ა!
მშვე−ნი−ე−რი−ა ორ-ზღვას-შუა კავ−კა−სის ხე−დი
და კი−თხვა: `ვინ ვის?~ ბე−ბერ გულ−ში ლახვ−რად მაჩ−ნი−ა,
ა−რავითარი სხვა სამ−შობ−ლო ა−მა−ზე მე−ტი,
ა−რავითარი სხვა გზა, სხვა ხსნა
არ გა−მაჩ−ნი−ა!.
მურმან ლებანიძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
