|
მამული |
|
არ გა−ვი−ა−რე - რა−ა მა−მუ−ლი?!
წი−ნა−პარ−თა−გან წა−ვი−და ყვე−ლა,
სხვა ხალ−ხის ის−მის აქ ჟრი−ა−მუ−ლი.
გა−შა−ლა ვე−ლი ნელ−მა ნი−ავ−მა,
და მე−ლან−დე−ბა მე მის წი−აღ−ში
მო−ხუ−ცი მა−მა, მო−ხუ−ცი მა−მა
სასხ−ლა−ვით ხელ−ში და−დის ვე−ნახ−ში.
აქ თი−თო ლერ−წი და თი−თო ყლორ−ტი
მას−ზე ოც−ნე−ბას და−ემგ−ვა−ნე−ბა!
ი−სევ ამწ−ვან−და მდე−ლო და კორ−დი!..
დავ−დი−ვარ... ვწუხ−ვარ და მე−ნა−ნე−ბა!
გალაკტიონ ტაბიძე 1915
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
