მე შენი მგონე
ზილ−ფო ნაშა−ლო, შემაშა−ლო, მკვლელთ დალა−ლო,
მთი−ე−ბო პი−რო, მიჯ−ნურთ მჭი−რო, ბრო−ლო და ლა−ლო,
კეკ−ლუ−ცო, ნა−ზო, შენ ლა−მა−ზო, ბროლ-ფიქალა−ლო!
მე შენ−სა ყა−რიბ−სა მიჯ−ნურ−სა მაქვს სავალა−ლო.
ჰხამს, შენთ−ვის ხელ−მა, სო−ფელს მვლელ−მა, თა−ვი ჭირს ა−როს,
შენ−ნი უწყა−ლო ჰინდ-ლაშქარნი გარ-შეისა−როს,
მათ−გან და−ზი−დულს მშვილდ−სა უძ−ლოს, გულ−სა ისა−როს,
დაჭ−რი−ლი ჰრბო−დეს, ცხო−ვე−ლო−ბა გაიმქისა−როს!
მაგ−რამ უბრა−ლოდ სისხ−ლი შენ−ზედ არს საალა−ლო!
როს მო−გი−ხი−ლე, მყის შე−ვი−ქენ თა−ვისა მტე−რი!
რად არ ვი−ცო−დი, ა−რა გყვან−და შე−ნი სა−ფე−რი?!
ყოვ−ლი მოყ−ვა−რე შენ−გან ჩი−ვის, ყმა−ა თუ ბე−რი!
რა გი−ა−მე−ბის, არ−ვინ ი−ცის, ვსცან ვე−რა ვე−რი!
დრო−ა, თუ მომკ−ლავ შენ, სი−კე−თე დაუთვალა−ლო!
ძნე−ლი ყო−ფი−ლა, და−მაშვ−რალ−სა შეხვ−დეს წყურ−ვი−ლი,
მზი−სა სი−ცხოვ−ლე მი−რას−ჭირ−დეს, შექმ−ნას ურ−ვი−ლი!
ვა ჩემ−სა ბედ−სა! ი−ცი მე ვარ სულ-მიწურ−ვი−ლი;
მიკ−ვირს, რად ა−ღარ და−მა−კარ−ვენ სათ−ნი ბურ−ვი−ლი?
ჰგავს, რომ მოყ−ვა−რე ა−რად გინ−და, მიუთვალა−ლო!
მე შენ−მა თვალ−მა გარ−დამ−ბი−რა, როს გნა−ხე მთვა−რე;
შვიდ−ნი ცი−ურ−ნი მო−ციმ−ცი−მედ არ შე−გა−და−რე;
შე−ნის ბა−გი−სა ორ−ნი მეც−ნეს: ტკბი−ლი და მწა−რე;
ორ-კეცად შე−ნი სიყ−ვა−რუ−ლი თავს და−მა−ფა−რე!
შე−ნი ბე−სი−კი რად და−მაგ−დენ, შეუბრალა−ლო!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბესიკის სხვა ლექსები:
ანბანთ-ქება |
ბედისადმი |
შავნი შაშვნი |
მოგშორდი სულსა |
დილას მთიებს |
დაეხმარეთ ბავშვს, დაინახოს თავისი ძლიერი მხარეები და დააფასოს საკუთარი თავი.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
პოეტიაკაკი წერეთელი |
 |
ნია და სერიალინატალია ნადირაშვილი |
 |
სიცოცხლემ შხამი მასმიავაჟა–ფშაველა |
 |
ქეთევან დედოფალიანა კალანდაძე |
 |
წუხელი, ღამით ქარი დაჰქროდაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ხე, ფოთოლი და შემოდგომალუარა ჭანტურია |
 |
*** (მზე პირს იბანს და წვეთებით სულ დასველდა საქანელა)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
მაისინანა გასვიანი |
 |
შავლეგოხალხური |
 |
ფისო მიწევს ფეხებთანელიზბარ გაბუნია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ორი დათვინინო მზესელი |
|
ელეგიაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ძირსაკაკი წერეთელი |
 |
გახსენებამორის ფოცხიშვილი |
 |
მე სული ჩემი ფეშქაშადბესიკი |
