ბე−ბოს ძვე−ლი ქოლ−გა
კა−რა−და−ზე მოსთქ−ვამს:
-და−ვი−ღა−ლე გდგე−ბით,
და−მას−ვე−ლეთ, ვკვდე−ბი!

მო−მე−ნატ−რა წვი−მა,
ო−ნა−ვა−რი ქა−რი,
მუხ−ლის გაშ−ლა მინ−და,
დავ−ჟანგ−დი−ო, ქა−ლი!

და ერთ დი−ლით ბე−ბომ,
შე−ან−ჯღრი−ა, კარ−გად,
-ქოლ−გად, ა−რა, მაგ−რამ
ხელ−ჯო−ხად კი ვარ−გა!

ხოდა,ახლა, რო−ცა,
გა−რეთ თეთ−რად ბარდ−ნის,
ბე−ბო მე−ზობ−ლებ−ში
ქოლ−გა-ჯოხით და−დის....